زمونه سختی شده . برای کارهای نکرده متهم میشیم و هیچ طوری هم نمیشه اثبات کرد .

یه وقتایی افکار واوهام بد جوری میاد سراغ ما آدمها . ما آدمها همونهایی هستیم که قول

دادیم دروغ نگیم  و  همه چیز رک وراست و به قول امروزیا راست و حسینی باشه .

نمیدونم چی شد و این اوهام از کجا اومد و من شدم متهم ردیف اول .

من نمک پرورده شدم . و دوست ندارم که دین کسی به گردنم باشه .اما هزینه هایی که تو این

مدت شد رو یه جور دیگه تسویه حساب میکنم و هر چقدر بود رو بحسابی واریز میکنم تا لا اقل

حقی به گردنم نمونده باشه . اما.منم از حق خودم نمیگذرم . چون به کارهایی متهم شدم که

حق و در خور شخصیت من نبود و روحم هم از اون کارها خبر نداره . عیب نداره من شکایتی ندارم

اما همه مطالب رو که گذشته رو به همین آیه واگذار میکنم و با فکر و خیالی آسوده ادامه زندگی

رو میدم به امید روزی که حقیقت آشکار بشه و بقول خواجه شیراز.

تا سیه روی شود هر که در او غش باشد

الیس الله باحکم الحاکمین. و بدرستیکه بهترین قضاوت کننده خدا ند میباشد.