دلتنگ بوييدن ياس و بنفشه‌ام

دلتنگ ِرودی که کاروانِ باران است

دلتنگِ شعر و بوی عطر و آوازهای تو‌ام

دلتنگ باغ نقاشی ام

که در آن قاصدکِ احساس از دیواره پرچین گذشت

و موج ِآهنگِ تپش در کوچه ی آیینه ریخت

دلتنگ، دلتنگِ توام

که عطر ِ یادت از باغ ِذهن ، پاورچین گذشت

.
 

دلتنگم...دلتنگ روزهای با هم بودنمان ...دلتنگ تو...دلتنگ من...دلتنگ لبخندهایمان!

دلتنگ همه چیزهایی که از آن من و تو بود...!حیف که ...!

دلتنگ صدایی هستم که هربار مرا به نام صدا می زد و چشم هایی که هر بار خیره به  من می ماند.

دلتنگ دست هایی هستم که نوازشگرم بود وشانه هایی که تکیه گاه دلتنگیم...!

دلتنگم...دلتنگ تو...!

اما امروز نه دستی هست که نوازشم کند و نه شانه ای که تکیه گاهی باشد برای دلتنگیَم...!

امروز نه دستانت را دارم ،نه نگاهت را،نه شانه هایت را ...!

امروز عجیب دلتنگم و تو نیستی...

امروز می خواهمت و تو نیستی...

امروز چشم هایم تو را می خواهد،لب هایم نام تو را فریاد می زند،و دستانم عجیب دلتنگ لمس ِ دست های گرم توست...

دلتنگم ...دلتنگ همه ی روزهایی که تو را داشتم...!دلتنگ  همه ی روز هایی که تو مرا داشتی...!

امروز اما عجیب دلتنگتم و تو نیستی...

مگه ميشه خاطرات شيرين و بياد موندني رو از ياد برد ؟

يه قرارد ده ماده اي امضا شدهههه بود .

طرفين به مفاد قرارداد عمل نكردن هر دو طرف بازرفتن سر اوهام و افكار ذهنيشون.

قطعا مشكل خاصي نيست .

و انشالله همه چيز زود مرتفع ميشه.

و باز اون روزاي افتابي و قشنگ نمايان ميشه .

غصه نخوريم

هنوز هم تكه اي از بهشت برقراره

و من هر روز بهش سر ميزن و مرور خاطرات شيرين

انشالله همه چيز حل ميشه

دل من تـنها بـود ،

دل من هرزه نـبـود ...

دل من عادت داشـت ، که بمانـد یک جا

به کجا ؟!

معـلـوم است ، به در خانه تو !

دل من عادت داشـت ،

که بمانـد آن جا ، پـشـت یک پرده تـوری

که تو هر روز آن را به کناری بزنی ...

دل من ساکن دیوار و دری ،

که تو هر روز از آن می گـذری .

دل من ساکن دستان تو بود

دل من گوشه یک باغـچه بـود

که تو هر روز به آن می نگری

راستی ، دل من را دیـدی ...؟!!

مادر! تو پروانه دشت ایثاری؛ شمع فروزان محفل مایی؛ تو عطر خوش بوی همه گل هایی. در ژرفای دیدگانت، رودی از محبت موج می زند و دستان مهربانت سهمی از سخاوت آفتاب دارد. تو چون دریا بی دریغ، پایان نداری. تو زمزمه هرچه محبتی؛ عطر هرچه رازی؛ زلال هر چه عشقی؛ تو بلور شفاف خلوصی؛ وسعت بی کران مهربانی و صبری.
من لطافت نسیم، سیپدی سپیده، نستوهی کوه و صداقت آیینه را در تو می نگرم. مادر، گلبرگ ها بر دستانت بوسه می زنند؛ دریاها به تو غبطه می خورند؛ بادها نام تو را تا عرش خدا می برند؛ و ملکوتیان بر تو درود می فرستند. خدا بهشتش را به زیر پای تو می بخشد. تو به راستی شکوه مندترین واژه شگرف آفرینشی .........

دلم گرفته از این روزگار دلتنگی
گرفته اند دلم را به کـار دلتنگی

دلم دوباره در انبوه خستگی ها ماند
گــــرفت آینــــــه ام را غـبار دلتنگی

شکست پشت من از داغ بی تو بودنها
به روی شـــــانه دل مانـــد بار دلتنگی

درون هاله ای از اشک مانده سرگردان
نگاه خســـــــته مـــن در مدار دلتنگی

از آن زمان که تو از پیش ما سفر کردی
نشسته ایم من و دل کـــــنار دلتنگی

دگر پرنده احساس مــن نمی خواند
مگر سرود غم از شاخسار دلتنگی

بیا که ثانیه ها بی تو کند می گذرد
بیا که بگذرد این روزگـــــار دلتنگی

عشق من تو باش نه برای اینکه در این دنیای بزرگ تنها نباشم.تو باش تا در دنیای بزرگ تنهاییم تنها ترین باشی
 

روزی اگر رفتم سفر دلواپسم باش

                                                روزی که رفتم بی خبر دلواپسم باش 

گر از زبانم حرف عشق افتاد برخيز

                                                شعرم اگر شد بی شرر دلواپسم باش

من با درختان دوستم هم ريشه هستم

                                                 در دست من ديدی تبر دلواپسم باش

خو کرده ام با درد و اين چيز بدی نيست

                                                 بی درد ، سر کردم اگر دلواپسم باش

 وقتی که شادم شک بکن در شادی من

                                                 وقتی که شادم بيشتر دلواپسم باش

ديدی اگر *یه دوست* شده آرام آرام

                                                 آن وقت عزيز از هر نظر دلواپسم باش !

دوست دارم بروم سر به سرم نگذارید

گریه ام را به حساب سفرم نگذارید

دوست دارم که به پابوسی ِ باران بروم

آسمان گفته که پا روی پرم نگذارید

اینقدر آینه ها را به رخ من نکشید

اینقدر داغ جنون بر جگرم نگذارید

چشمی آبی تر از آیینه گرفتارم کرد

چشمی آبی تر از آیینه گرفتارم کرد

بس کنید، این همه دل دورو برم نگذارید

آخرین حرف من این است: زمینی نشوید

فقط ، از حال زمین بی خبرم نگذارید

يه روزي  سر كوچه منتظرت بودم
تا بيايي و رد بشي تا فقط ببينمت و دلم اروم بگيره
اون روز از سر انتظار
اسمت رو  با اسم خودم رو درخت يادگاري نوشتم
اون روز نتونستم ببينمت
اما هر روز ميومدم و اون يادگاري رو ميديدم
از اون روزا سالها گذشته
هر وقت دلم برات تنگ ميشه
ميام و بيادت اون درخت و اون يادگاري رو ميبينم